စာစုရွည္ေရးတဲ ့အေလ ့အထေတာ့မ၇ွိခဲ့ဖူးပါဘူး.....။ခုမွစေရးကာစမို ့ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ အေတြး အျမင္ေတြျုဖစ္တဲ ့ အတြက္.အဆင္မေျပတာမ်ား ရွိခဲ့ရင္ ျဖည့္ေတြး ေပးပါ။ လိုအပ္တာမ်ားရွိရင္လဲ
အၾကံေပး လမ္းညႊန္ႏိုင္ပါတယ္။
" Internetဗိုင္းရပ္စ္ "
Internet ဗိုင္းရပ္စ္...ဒီဗိုင္းရပ္စ္...
ျမန္မာႏိုင္ငံကိုဘယ္ခ်ိန္ထဲကပ် ံႏွံ ့ေနလဲဆိုတာေတာ့
ကိုယ္အတိအက်မသိဘူး..။ဒီဗိုင္းရပ္စ္ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံက အင္တာနက္ဆိုင္ေတြ အလုပ္ျဖစ္ေနတာေတာ့ အေသအခ်ာပဲ။
ဒီပိုး ကူးစက္ခံရသူတစ္ေယာက္ဟာ ဒီပိုးခႏၶာကိုယ္ထဲ
ေသာင္းက်န္းျပီဆို အင္တာနက္ဆိုင္သြားဖို ့ ေျခလွမ္းေတြက ရိုက္ခ်ိဳးခံထားရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ခ်ိဳင္းေထာက္နဲ ့သြားဖို ့ စိတ္အားထက္သန္မယ္ေနဆိုတာ ကိုယ.္အေသအခ်ာေျပာရဲတယ္။
ဗိုင္းရပ္စ္...ပိုးေပါ့..။ပိုးတကာ့ ပိုးထဲမွာ ဒီပိုးက ေတာ္ေတာ္
မ်က္ႏွာပြင့္တယ္လို ့ဆိုရေလာက္မယ္..။ဒီပိုးဟာ လူတစ္ေယာက္ကို ကူးစက္ေတာ့
မယ္ဆိုရင္ကူးစက္ခံရမယ္ ့လူဟာမတုန္လႈပ္တဲ့အျပင္လိုလိုလားလားကိုကူးစက္ခံဖို ့
ဆႏၵရွိတာ..။အရွင္းဆံုးေျပာရရင္ေတာ ့...ဒီပိုးကူးစက္ခံဖို ့ကိုယ္ကိုယ္
တိုင္က ေတာင္းတေနတာ။ Internet ဗိုင္းရပ္စ္! ဒီပိုး ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ထဲ
စတင္ကူးစက္ခဲ့တာ..ဆယ္တန္းဒုတိယႏွစ္။
Internet သိပ္ကို ေရပန္းစားတာေပါ့...နာမည္ၾကီးပါတယ္
ကုိရီးယားမင္းသားရိန္းေလာက္ေတာ့ဒီေကာင္ကသနားတယ္ ေက်ာင္းသား
ေက်ာင္းသူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ ့ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ဒီေကာင္က ေရပန္းစားတယ္။
ဒါဆို ဒီေကာင္က အဲ့ေလာက္ေတာင္ ရုပ္ေျဖာင္းလား? ေဘာ္ဒီ လွလား?
မသိဘူးေလ...။ရုပ္ေျဖာင့္လား ေက်ာရိုးေျဖာင္းလာ း အာ..တကယ္ကို မသိတာ..
အင္တာနက္ဆိုတာ .သူမ်ားေတြေျပာလို ့သာ အင္တာနက္လို ့ၾကားဖူးတာ..။
ေသခ်ာတာေတာ ့ အင္တာနက္ဆိုတဲ ့ေကာင္က
ရိန္း ထက္ေတာ့ဆြဲေဆာင္မႈရွိကို ရွိလိမ့္မယ္။ ကိုယ့္ေဘးနားက ေကာင္မေလးေတြရဲ ့
ပါးစပ္ဖ်ားမွာ အင္တာနက္အေၾကာင္းၾကီးပဲေလ..internet ထဲက chatting ထဲမွာေလ
ဘယ္ေကာင္ေလးကဘယ္လို..ဘယ္လို...သာယာေနလိုက္တာ။အျပန္အလွန္စျမံ ုျပန္ၾကတာ
ေတြ ့တုိုင္း....။
Chatting ထဲမွာေလ...Chatting ထဲမွာေလ.....အဲ ့ဒီ ့Chatting ၾကီးက ကိုယ့္နားထဲမွာ နားရည္၀လာခဲ့တယ္။ ရက္အေတာ္ၾကာလို ့နားယဥ္လာေတာ ့
ကိုယ္မေနႏိုင္လို ့ သူတို ့ေျပာတဲ့ internet ထဲက chatting ဆိုတာဘာလဲလို ့?
" internet ေလဟာ...galtk ထဲ၀င္ျပီး chatတာ..တစ္ေယာက္နဲ ့
တစ္ေယာက္စကားေျပာတာေပါ့ဟာ.....chatting ထိုင္တယ္လို ့လဲေခၚတယ္...
ေနပါစာဂ်ပိုးရယ္..internet ေတာင္မသိတာ..လူရာမ၀င္ဘူး .က်က္စမ္းပါ
ကိုယ့္စာကိုယ္ "
ကိုယ္မွတ္မိေနပါေသးတယ္..။အဲ့ခ်ိန္တုန္းထိေတာ့ ကိုယ္စာဂ်ပိုးတစ္ေကာင္ပါ...။ပထမနွစ္ ဆယ္တန္း(ဖရက္ရွာ) က်လို ့ေမြးသမိခင္က က်ိန္းထားတာေလ..ဒီႏွစ္ေအာင္ဖို ့ကိုယ္အားခဲ
ထားတာေပါ့....။ရိုးရိုးေအာင္ရံုတင္ေတာင္မဟုတ္ေသးဘူးေနာ္....whith hight marks! ..... စာေမးပြဲေျဖဖို ့ကသံုးလပဲလိုေတာ့တာဆုိေတာ့ကိုယ္ အျပင္းအထန္ၾကိ ုးစားေနဆဲေပါ့....။
စိတ္ထဲကေတာ့ သိပ္အစာမေၾကလွဘူး....ေနစမ္းပါဦး ! internet ထဲက chatting
ဆိုတာ ဘာေကာင္မို ့လို ့လဲ? အင္း... ဒီေကာင္ဘာေကာင္လဲ ဆိုတာ ကိုယ္ အတိအက်မသိခင္ခ်ိန္ထိေတာ ့...ကိုယ္ဟာ အင္တာနက္ဆိုင္ထဲ ၀င္၇ဲဖို ့အေနသာ ဆိုင္ေရွ ့က ျဖတ္ေလွ်ာက္ဖို ့ေတာင္...ဒူးတုန္ဖူးတယ္...(အဟုတ္ေျပာတာ)။ အင္တာနက္ဆိုင္ထဲ၀င္သြားတဲ ့လူေတြဆို ကိုယ္အသာေငးၾကည့္ခဲ့ရဖူးတာ ။ ကိုယ့္ ထက္အတန္းငယ္တဲ ့ကေလးေလးေတြ ၀င္တာျမင္ရင္..ကိုယ့္ဟာကိုယ္သိမ္ငယ္သလိုခံစားရတယ္။
ကုိယ့္ စိတ္ထဲမွာ အင္တာနက္ဆိုတာ တကယ့္ heavy something ေပါ့...။
ကိုယ္ internet အေၾကာင္းသိဖို ့ဆႏၵေတြ ျပင္းျပလာေတာ့
ေဘာ္ဒါတစ္ေယာက္ကို အင္တာနက္ဆို တာ သင္ေပးဖို ့အပူကပ္မိတယ္။သူက သင္တန္းေတာင္ တက္ဖူးတာဆိုေတာ ့ကိုယ္သိခ်င္ေနတဲ ့ အင္တာနက္ဆို တာ သူေကာင္းေကာင္းေျပာျပႏိုင္လိမ့္မယ္လို ့
ယံုၾကည္တယ္...။ဇာတ္လမ္းက အဲ့မွာ စတာေပါ့.... Internet ဗိုင္းရပ္စ္ ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ထဲ စတင္ကူးစက္ခဲ့တာ....။
အင္း..ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကို က ကူးစက္ခံခ်င္ခဲ့တာဆို ပိုမွန္မွာေပါ့....။
အင္တာနက္နဲ ့ရင္းနွွီးျပီး တစ္ပတ္ေလာက္မွာေတာ့..ကိုယ္ chatting နဲ ့ရင္းႏွီးလာတယ္..။အင္တာနက္ထဲက chatting ဆိုတာလဲ ကိုယ္ေကာင္းေကာင္းနားလည္ေနျပီေလ...ေက်ာင္းစာသာ ကိုယ္က
ပိန္းခ်င္ပိန္းမယ္ ဒီလို ဟာမ်ိဳး ဆိုရင္ေတာ ့ကိုယ္က သေဘာေပါက္ျမန္တာကိုး...။
ေဘာ္ဒါေတြ chatting ေၾကာင္းေျပာရင္ ကုိယ္က ျပံ ုးေနႏို္င္ျပီ..ကိုယ္ chatting ဆိုတာေကာင္းေကာင္းသိေနျပီပဲ...။ကိုယ္သိတဲ ့..internet ထဲက chatting ဆိုတာ အခ်ိန္တန္လို ့မွာ မchatရရင္ ဂနာကိုမျငိမ္တာ... မchat ရရင္ ေနကိုမေနႏိုင္တာ...။ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုခုက တားဆီးထားမယ္ဆိုရင္ေတာင္.. နည္းလမ္းရွာျပီး chat ဖို ့....စိတ္ေတြက ျပတ္သားေနခဲ့တာ...။
အရင္က စာက်က္ဖို ့..ကိုယ္ဆြဲထားခဲ ့တဲ ့ "timetable" ေတြက "go to internet shop" ေတြျဖစ္ကုန္တယ္...။ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္တယ္လို ့ပဲဆိုရမလား ...အစ္ကို ၀မ္းကြဲတစ္ေယာက္က internet cafe ေလး ထဖြင့္တယ္။
အသာယာဆံုး ဇာတ္လမ္းေတြေပါ့ ။အင္တာနက္ဆိုင္ထဲ ၀င္ခ်င္တိုင္း၀င္ ထြက္ခ်င္တိုင္းထြက္။
ကိုယ့္အိမ္က အိမ္ေျမွာင္ေတြသာစကားတတ္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ကို လာေမးလိမ့္မယ္..
"မင္းစာက်က္တဲ ့အသံေတြေျပာင္းသြားသလိုပဲလို ့" ....
ဟုတ္တာေပါ့...အရင္ကကိုယ္စာက်က္တဲ ့အသံေတြက ..."the study of biology is "
ခုဆို "ေဂ်ာက္...ေဂ်ာက္...ေဂ်ာက္.."ေတြျဖစ္ကုန္လို ့ေလ။ မျဖစ္ရိုးလား..ဆိုင္က
ကီးဘုတ္အစုတ္ၾကီး ကိုယ္ မ လာတာ ဘယ္သူမွမသိဘူး...
လက္ကြက္က်င့္ဖို ့ေလ...chattingထိုင္ရင္လက္ကြက္ျမန္မွ...အဆင္ေျပတာ။ဆယ္တန္းမို ့
အိမ္ေပၚထပ္တစ္ထပ္လံုး အပိုင္စားရထားတာ ။ခ်စ္ေမကလြဲျပီး အိမ္ေပၚထပ္ ဘယ္သူမွမတက္ရ..ခ်စ္ေသာေမေမ ကိုယ္တိုင္ ထုတ္ျပန္ထားေသာ အမိန္ ့။အေပၚထပ္
မီးလင္းေနရင္ကိုယ္စာက်က္ေနတာေပါ့.....။ဒါေၾကာင့္ ..ကိုယ္ လြပ္လပ္ေနတာ။
ဒါေပမယ့္..ကိုယ့္စာက်က္သံေတြ ေျပာင္းေနခဲ့တာ ဘယ္သူမွ မရိပ္မိၾကဘူး..။
ကိုယ္စာေတြကိုဥေပကၡာျပ ုႏိုင္လာတယ္..ဒီႏွစ္ဂုဏ္ထူးနဲ့ေအာင္မွ ျဖစ္မယ္ဆိုတဲ ့
ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္ေတြက ေအာင္ရင္ျပီးေရာ...ေတြျဖစ္လာတယ္..။အရင္က internet ဆိုင္ေရွ ့ျဖတ္ေလွ်ာက္ဖို ့ေသြးနည္းခဲ့သူက ခုဆို internet
ဆိုင္ထဲက မထြက္ခ်င္ေတာ့ဘူး..။စာေမးပြဲရက္နီးလာလည္း ေခါင္းထဲ မထည့္ေတာ့ဘူး....ကိုယ့္ေခါင္းထဲမွာ
ရွိေနခဲ့တာ အခ်ိန္တန္ရင္ chat ရဖို ့ပဲ...။အရင္က စာဂ်ပိုးက ခုေတာ့ internet ဂ်ပိုးျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။အခ်ိဳးေျပာင္းေနတဲ ့..ကိုယ့္အမႈအရာေတြကို
အစ္ကိုတစ္ခ်ိဳ ့က ရိပ္မိလာၾကတယ္....အင္တာနက္ဆိုင္ထဲက မထြက္တဲ ့ကိုယ့္ကို စာက်က္ဖို ့ေတာ့ လက္တို ့ရဲ ့..။အတင္းအက်ပ္ၾကီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ..အရင္ကကိုယ္စာဂ်ပိုးဆိုတာသူတို ့သိေနခဲ့တာကိုး။
အလဲ ့..သူတို ့ကေတာင္ေျပာေသး...သူေလးကသူ ့အခ်ိန္နဲ ့သူ သြားေနတာဆိုပဲ..။ဦးေႏွာက္လာေဆးတာ
ဆိုျပီး free လႊတ္ေပးထားၾကတာ...။ရီေတာ့ရီခ်င္တယ္။
စာေမးပြဲေျဖဖို ့10 ရက္အလိုမွာေတာ ့..ကိုယ္ internet ဆိုင္ထဲ၀င္ခြင့္လံုး၀ပိတ္သြားတယ္။ဆိုင္ကို လာရဲလာၾကည့္ တုတ္နဲ ့ရိုက္လႊတ္မယ္ဆိုတဲ ့ အစ္ကိုေတြစကား
ေၾကာက္လြန္းလို ့ေတာ့မဟုတ္ဘူး..။အင္တာနက္ဆိုင္ထဲ ၀င္တတ္ေနျပီဆိုတာ ေမြးသမိခင္နားေပါက္ၾကား
သြားလို ့...chatting နဲ ့ကိုယ္ 10 ရက္ မေတြ ့ဖို ့ျပတ္သားစြာ ဆံုးျဖတ္လိုက္ရတယ္..။
ရက္အေတာ္ၾကာ ပစ္ထားျခင္းခံရတဲ့ေက်ာင္းစာေတြက ကိုယ့္ကို အၾကည္ျဖဴၾကေတာ့ဘူး။အရင္ကဘယ္ေလာက္ပဲ ေဂ်ာင္းေဂ်ာင္းျမည္ေအာင္ က်က္ထားတဲ ့စာေတြက ျပန္မေႏႊးတာၾကာလို ့အစေမ ့အလယ္ေပ်ာက္...အဆံုးမရေတြျဖစ္ကုန္ျပီ။
10 ရက္အတြင္း..ရသေလာက္ေလးပဲ ေခါင္းထဲ
သိမ္းက်ံဳးထည့္၇ေတာ့တယ္..။(ဒါေတာင္အရင္က အခံဓာတ္ေလးရွိလို ့)
စာေမးပြဲရက္ေတြျမန္ျမန္ကုန္ဆံုးဖို ့ကိုယ္ေန ့တိုင္းဆုေတာင္းခဲ့တာ စာေမးပြဲရက္ေတြကို ရင္ခုန္လို ့ေတာ့မဟုတ္ဘူး ...မရမက ေမ ့ပစ္ထားခဲ့တဲ ့ chatting ကိုလြမ္းလို ့။
" ဒီတစ္ႏွစ္ထပ္က်လို ့ကေတာ့..." ဆိုတဲ ့ အေမ့စကားေၾကာင့္သာကိုယ္chatting ကို ခြဲႏိုင္ခဲ ့တာ...။
(ရက္ပိုင္းေလာက္ေပါ့)
ဒီေလာက္ေတာင္internrtမသံုးရမေနနိုင္ဘူးလား? ဘာေတြမ်ားရလို ့ဒီေလာက္ေတာင္ internet မသံုးရမေနႏိုင္တာလဲ?
internet သံုးတာဘာေကာင္းလို ့လဲ?
လူေတြဘာလို ့ internet သံုးၾကတာလဲ?
ဒီေမးခြန္းအေျဖကို အတိအက်မေျဖႏိုင္ေပမယ့္ ....
internetဆိုင္ထဲမွာလူမဆံ ့တာေတာ့ေန ့တိုင္းေလ (con မေကာင္းတဲ့ရက္ကလြဲလို ့)
ဒီေမးခြန္းအေျဖ အတိအက်သိခ်င္ရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားကိုယ္ထဲဗိုင္းရပ္စ္ထည့္ၾကည့္ေပါ့လို ့ပဲ ေျပာမိမွာ။
ဒီဗိုင္းရပ္စ္ေၾကာင့္ အိပ္ေရးပ်က္အားနည္လို ့ေဆးခန္းျပဖို ့ပိုက္ဆံေတာင္ အင္တာနက္သံုးဖို ့ member ထည့္ပါတယ္ဆို..ယံုတဲ ့လူရွိမလား? အိမ္ကေပးလိုက္တဲ့ေက်ာင္းမုန္ ့ဖိုးမုန္ ့၀ယ္မစားပဲအင္တာနက္သံုးျပစ္တဲ့လူရွိတယ္ကြာ!လက္ခံလား?
က်န္တဲ့ခ်ိန္မွာပိုက္ဆံရွိခ်င္မွရွိလိမ့္မယ္.....အင္တာနက္သံုးဖို ့ေတာ့ပိုက္ဆံက်န္တယ္...။
အလွဴခံထည့္ဖို ့ ..အ၀တ္အစား၀ယ္ဖို ့ ပိုက္ဆံသာ နွေမ်ာလိမ့္မယ္ အင္တာနက္သံုးဖို ့ေတာ ့....ႏွေမ်ာဖို ့စာရင္းမ၀င္ဘူး..ဟုတ္၇ဲ ့လား?
မိုးရြာရြာေနပူပူinternet ဆိုင္သြားဖို ့ေျခလွမ္းေတြက အျမဲတက္ၾကြေနဆိုတာ ယံုလား...?
ယံုတဲ ့လူရွိရင္ လက္ညိႈးေထာင္ၾကည့္စမ္းပါ..။
ကမၻာေက်ာ္ ေဘာလံုးသမား David Beckham က ေျပာဖူးတယ္ "ကၽြန္ေတာ့မွာရွိတဲ့စည္းစိမ္ေတြဟာလွဴမယ္ဆိုရင္တစ္သက္လွဴလို ့မကုန္ဘူးတဲ ့.....
ဒါေပမဲ ့လူတစ္ေယာက္စီကို.. ေန ့တိုင္း....အင္တာနက္သံုးဖို ့တစ္ေဒၚလာစီေပးမယ္ဆိုရင္ေတာ ့..
ကၽြန္ေတာ့ စည္းစိမ္ဟာ..တစ္ႏွစ္အတြင္း ကုန္သြားလိမ့္မယ္" ဆိုပဲ...။
ကိုယ္ ဆယ္တန္းေတာ့ေအာင္ခဲ့ပါတယ္....ေမြးသမိခင္ေမွ်ာ္လင့္ထားသလိုေတာ ့
ေနာက္က distation ေတြမပါေတာ ့ အေမ့ရဲ့ေပါက္ကြဲသံစဥ္ေတြစတယ္...။ၾကိ ုေတြးျပီးသားမို ့ရင္ေတာ့မ
ခုန္ခဲ့ဘူး...(ေအာင္မယ္လို ေတာင္မတြက္ထားတာကိုး)...
"ဂုဏ္ထူးမပါလဲ အမွတ္ေတာ့ေကာင္းမွာပါ." ဆိုတဲ့...အေဖနဲ ့အမ်ိဳးေတြရဲ ့ေရႊျပည္ေအးတ၇ားေၾကာင္ ့အမွတ္စရင္း မထြက္ခင္ခ်ိန္ထိ အေနအစားေခ်ာင္ခဲ့ျပန္တယ္။ ကိုယ့္ေပၚယံုၾကည္ထားတဲ ့ မိဘနဲ ့ အမ်ိဳးေတြရဲ ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အား
ေတာ့နာမိပါ၇ဲ ့...။အမွတ္စာရင္းမရခင္ခ်ိန္ထိ သူတို ့ကိုယ့္အေပၚ ယံုၾကည္ေနၾကေသးတယ္ေလ။
အမွတ္စာရင္းလဲရေကာ...ကိုယ့္ေရွ ့ကအျမဲ cover ေပးခဲ့တဲ ့ ဖားသားလဲ တပ္ဆုတ္သြားတယ္။အဲ့မွာ ...
ခ်စ္ေမေမက တစ္ခ်က္လႊတ္ အမိန္ ့ခ်ေတာ့တာပဲ..
"ေက်ာင္းဆက္မထားေတာ့ဘူး" တဲ ့....။
ဘ၀ တစ္ဆစ္ခ်ိဳးလို ့သတ္မွတ္ထားၾကတဲ ့....တကၠသိုလ္တန္းမွာ
ဗိုင္းရပ္စ္ေၾကာင့္ကိုယ္တစ္ျခမ္းေလျဖတ္သလိုခပ္ႏုပ္ႏုပ္အမွတ္နဲ ့မလွမပေအာင္လက္မွတ္ၾကီး
ကိုင္ထားရတာေတာင္ ကိုယ္...ရွက္ရေကာင္းမွန္းမသိဘူး...။ခ်စ္ေမေမကိုပုန္ကန္တယ္လို ့ေတာ့
ကိုယ္မခံယူခ်င္ပါဘူူး...ရတဲ ့အမွတ္နဲ ့..ရတဲ ့ေမဂ်ာကိုယူျပီး distantနဲ ့ပဲေက်ာင္းျပီးေအာင္ၾက ိုးစားဖို ့
လခစားဘ၀ကို.ကုိယ္..လံုးလံုးလ်ားလ်ားအျဖစ္ခံလိုက္တယ္...ဒီအခ်ိန္မွာအသိတရားတစ္ခ်ိဳ ့ေတာ့ရေနပါျပီ...။
ဒါေပမယ့္...internet ဗိုင္းရပ္စ္က ကိုယ့္ဦးေႏွာက္ထဲက အသိတရားေတြကို လည္လိမ္ခ်ိဳးျပီး...ကိုယ့္ခႏၶာ
ကိုယ္ထဲ အားေကာင္းဆဲ.....။
လုပ္ငန္းခြင္ထဲေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့...internet နဲ့အဆက္အသြယ္ျပတ္လာတယ္။အဆက္အသြယ္ျပတ္ေတာ့ chatting နဲ ့လည္းေမ့ႏိုင္လာတယ္။ အသိတရားေလးလဲရလာျပီဆိုေတာ့
internet
သံုးျဖစ္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကိုယ့္အတြက္အက်ိဳးရွိမယ္ထင္တဲ ့ ဆိုက္ဒ္ေလးေတြၾကည့္တတ္လာတယ္....
ဘယ္မွာဘာေတြျဖစ္ေနျပီလဲ ?ဘယ္မွာဘာေတြ ျဖစ္ကုန္ျပီလဲ..?ဆိုတာေတြက chatting ကိုလစ္လ်ဴရႈႏိုင္လာတယ္။Internetဆိုတာchattingသံုးဖို ့တစ္ခုထဲအတြက္မွန္းမဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့
အေတြး...ေခါင္းထဲ ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ..ကိုယ္..မသိခင္အခ်ိန္ေတြကို ေနာက္ျပန္ၾကည့္လိုက္ရင္...
ရင္းခဲ့ရတဲ့ဆံုးရံႈးမႈေတြကကိုယ့္ကို ေတာ္ေတာ္ေသြးပ်က္ေစခဲ့တယ္...။အဆိုး၀ါးဆံုးကအေမ့ရဲ ့ေမွ်ာ္လင့္
ခ်က္ေတြနဲ ့...အေမ့ရဲ ့ဆက္ဆံမႈေတြပါ...။
လုပ္ငန္းခြင္ထဲေရာက္လာေတာ့ လူေပါင္းစံုနဲ ့ဆက္ဆံျဖစ္တယ္ ...အမ်ားစုက နယ္ကလာတဲ ့လူေတြ။လူစံုတဲ ့အခ်ိန္မ်ိဳးမွာညကအင္တာနက္မွာေတြ ့ခဲ့တဲ ့အထူးအဆန္း
ေလးမ်ားေျပာျပမိရင္..မ်က္လံုးေတြက အ၀ိုင္းသားနဲ ့နားေထာင္တတ္ၾကတယ္..။ နားေထာင္ရတာထက္ သူတို ့ကိုယ္တိုင္ျမင္ဖူးခ်င္လာတယ္...။အဆိုးဆံုးက ၾကားဖူးနား၀ရွိဖူးတဲ ့ chatting ဆိုတာ သိပ္သိခ်င္ၾကတယ္....။ခက္တာက internet ဗိုင္းရပ္စ္ နဲ ့ မိတ္ဆက္ခိုင္းတာ...။internet လို ့ဆိုလိုက္တာနဲ ့chatting ထဲေရာက္သြားတာ...
internet စသံုးတဲ့လူတစ္ေယာက္ဟာ chatting လိုင္းထဲကထြက္ဖို ့ေတာ္ေတာ္ ခက္ပါတယ္...။ကိုယ္စိတ္ပူမိတာအဲ့တာ။
" ဟဲ ့..ငါ့အင္တာနက္ သင္ေပးစမ္းပါ " ဆို ကိုယ္ေတာ္ေတာ္လန္ ့ေနျပီ....chatting ထဲကေကာင္ေလးေတြနဲ ့သံေယာဇဥ္ေတြျဖစ္....အျပင္မွာေတြ ့ျပီးေတာ့..တူနယ္တူနယ္ေျဗာင္..ဆိုျပီး ကိုယ့္ဆီ internet သင္ဖို ့အပူကပ္သူေတြလည္းရွိတယ္..။သေဘာမက်ေပမဲ့လဲခင္မင္မႈေလးကရွိေနေတာ ့
ဆႏၵရွိတဲ့တစ္ခ်ိဳ ့တစ္ေလကို internet ဆိုတာ သိသေလာက္မွတ္သေလာက္ေတာ့ ေျပာျပေပးလိုက္တယ္။
ကြန္ပ်ဴတာနဲ ့ထိေတြ ့ေနက်ဆိုေတာ့...အင္တာနက္ဆိုတာ..သူတို့အတြက္ အစိမ္းသက္သက္ေတာ့ျဖစ္မေနတာ Internet ဗိုင္းရပ္စ္ ကူးစက္ဖို ့ လမ္းစေတြပဲထင္ပါရဲ ့....။
စိတ္ထဲမွာေတာ့ က်ိတ္ဆုေတာင္းမိတယ္....တစ္ခ်ိန္က်ရင္ေတာ့ ဗိုင္းရပ္စ္သြင္းေပးသူရယ္လို ့အျပစ္မတင္မိေစဖို ့ပါ...။ဘယ္သူမျပ ုမိမိမႈေပါ့...။ဘယ္အရာမဆိုသံုးတတ္ရင္
ကိုယ့္အတြက္အက်ိဳးွရွိပါတယ္...။
ကိုယ္ေတြးထားတဲ့ အတိုင္းပါပဲ ေနာက္ေန ့ေတြက စျပီး ဗိုင္းရပ္စ္ဇာတ္လမ္းေတြၾကားရေတာ့တာပါပဲ...။အရင္ကအျမဲလန္းဆန္းေနတတ္တဲ့...ဌာနစာေရးမေလးက အိပ္ေရးပ်က္မ်က္နွာေလးနဲ ့...။
" အိပ္ေရမ၀ဘူးလား "
"အင္း ညက ..နည္းနည္းေနာက္က်သြားလို ့ "
ဒီေလာက္ဆို ကိုယ္အထာေပါက္တယ္...ညက အင္တာနက္ဆိုင္ေရွ ့မွာ သူ ့ကိုေတြ ့လိုက္ရတာကိုး။
ကိုယ္တို ့ကုမၸဏီ ၀င္းထဲမွာက internet cafe ေလး ရွိေတာ ့ အလုပ္အားရင္ သံုးလို ့ရေအာင္ ကုမၸဏီက ဖြင့္ထားေပးတာ။
"အငယ္ေလး..ညကထည့္ေပးထားတဲ့တစ္ေယာက္ေလ...အမနဲ့ေတာ္ေတာ္ခင္သြားတာ....
အေျပာေကာင္းတာတစ္နာရီ ထိုးတယ္ေလ"
ေအာ္...အဲ့တာ ဗိုင္းရပ္စ္ရဲ ့နိဒါန္းေတြေပါ့...။ေျပာလို ့မဆံုးေသးဘူး ေနာက္ကတစ္ေယာက္ ပုခံုးလာပုတ္တယ္..။
"ဟဲ ့...အငယ္ေလး...နင္ေပးထားတဲ့တစ္ေယာက္ေလ...မႏၱေလးက ဆိုတာ..မေန ့ကဓာတ္ပံုပို ့တယ္သိလား...ငါ့ကိုလဲ ဓာတ္ပံု ျပန္ပို ့ခိုင္းေနတယ္...ငါမွ မပို ့တတ္တာ..ငါ့ကိုညက်၇င္ ပံုပို ့နည္းသင္ေပးဦး "
ဟိုက္..ဟုတ္ေနၾကပါလား...စသံုးစမို ့ကုိယ့္အေကာင့္ထဲက fri ေတြ ထည့္ထားေပးမိတာ။
" ဒါဆိုအမ ေကာင္းေနျပီေပါ့....အဆင္ေတြေျပေနတာ...အရမ္းလဲမကဲနဲ ့ေနာ္.
အမလူၾကီးသိရင္ ကိြဳင္မွာ"
"ေအးေဆးပါ.....သြားေတာ့မေျပာနဲ ့ေနာ္...။ဟိုကဓာတ္ပံုအတင္ေတာင္းေနတာဟ
အဟိ ေခ်ာေခ်ာေလးဟဲ ့"
" ဒါဆို ...အစ္ကို ့ကို ဘယ္လိုလုပ္မွာတုန္း"
" ဒါက ဒါေလ..ဟိုဟာက ..ဟိုဟာ..."
ကဲ..မွတ္ကေရာ..။လက္ထဲထည့္ေပးသြားတဲ ့..ေကာ္ဖီခြက္ကိုကိုင္ျပီး ငိုင္မိေလရဲ ့။ဒါက ဆရာကိုၾကီးကို သူေနာက္မီးလင္းတာမေျပာဖို ့ႏုတ္ပိတ္တာလား... ည ဓာတ္ပံုပို ့နည္းသင္ေပးဖို ့လား...ကိုယ္မေ၀ခြဲတတ္။
ေအာ္...အင္တာနက္ဗိုင္းရပ္စ္....ငါသိသိၾကီးနဲ ့ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရအံုးမွာေပါ့လို ့...။
ည ...ရံုးဆင္းလို ့ ..ကုမၸဏီထဲက အင္တာနက္ဆိုင္ေရွ ့ျဖတ္ေလွ်ာက္မိေတာ့ဆိုင္ေလးထဲ လွမ္းၾကည့္မိတယ္....အိုး..မနည္းမေနာလူအုပ္ၾကီးပါလား ...ဆိုင္ထဲဘယ္ခ်ိန္ၾကည့္ၾကည့္ လူက ျပည့္ေနတတ္ပါတယ္...။တုံကင္ နံပါတ္ျပားေလးေတြနဲ ့ထိုင္ေစာင့္ေနတဲ ့လူေတြေတာင္ရွိေသး ...။
အိမ္နဲ ့ခြဲ..ေဘာ္ဒါေတြနဲ ့တစ္ကြဲတစ္ျပားစီျဖစ္..အေဆာင္ေနလခစားအလုပ္သမားဘ၀ေက်ေက်
နပ္နပ္ၾကီး ခံယူျပစ္ခဲ ့တာ ခ်စ္ေသာေမေမ၇ဲ
့" ေက်ာင္းမထားေတာ့ဘူး"
စကားတစ္ခြန္းရယ္ေၾကာင့္ပါ..။internet ဗိုင္းရပ္စ္ ကိုက္လို ့လူရာမ၀င္တဲ ့အမွတ္နဲ ့ဆယ္တန္းေအာင္ခဲ့တဲ ့
ကိုယ့္ကို ေမြးသမိခင္ရဲ ့စကားလံုးေတြက အလုပ္တစ္ဖက္နဲ ့ေက်ာင္းတက္ဖို ့လမ္းစေတြေပးခဲ့တာ။
ဒီကုမၸဏီမွာ အလုပ္၀င္ျဖစ္ခဲ ့တာေတာင္ အင္တာနက္ဆိုင္ရွိတယ္ဆိုတဲ ့ အသိတစ္ခုတည္းနဲ ့။ၾကည့္စမ္း..
internet ေပၚ သံေယာဇဥ္ၾကီးခ်က္က အိမ္ကိုေတာင္ တစ္လတစ္ေခါက္ျပန္ဖို ့ စိတ္နာခဲ ့တာ။
ကိုယ့္အေၾကာင္းကို စဥ္းစားရင္း ေလွ်ာက္လာတာအခန္းေရွ ့တံခါးရြက္ေပၚက စာရြက္ျဖဴျဖဴ
ေလးျမင္မွ အေတြးျပတ္သြားတယ္..။
" အငယ္ေလး ...ခံုေပၚမွာ ထမင္းတစ္၀က္ခ်န္ထားတယ္...မေစာင့္နဲ ့ေတာ ့ေနာ္ အင္တာနက္ဆိုင္သြားမွာ ေနာက္က်ခ်င္က်လိ္မ့္မယ္...နင့္စာအုပ္ၾကားထဲက ...အစိမ္းတစ္ေကာင္ယူသြားတယ္.." ဆိုပဲ ။
အရင္ကဆို...ကိုယ္ျပန္လာတဲ ့အထိထမင္းအတူစားဖို ့ေစာင့္ေနတတ္တဲ ့
မအိတစ္ေယာက္....ကိုယ္အင္တာနက္ဆိုင္ သြားရင္ ေဘးကလိုက္ၾကည့္ရင္းက အင္တာနက္သံုး
တတ္သြားတာ ....အရွင္းဆံုးေျပာရ၇င္ chatting လိုင္းထဲ ေရာက္သြားတာ။
ျပင္းလို ့လိုက္ခဲ ့မယ္ဟာဆိုတဲ ့မအိတစ္ေယာက္ ခုေတာ ့ကိုယ္မပါလဲ အင္တာနက္ဆိုင္သြားတတ္ေနပါျပီ...။မေန ့ျဖန္ က်ဴရွင္သြားဖို ့ ထားတဲ ့ပိုက္ဆံေလးေတာင္ အဆစ္ပါသြား
ေသးတယ္။ ေကာင္းေရာ..။
အဲ ့ခ်ိန္မွာပဲ...
" ဇင္ဇင္ ရွိလား ? ဖုန္းလာတယ္...." ဆိုျပီး..အခန္းထဲကို ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္၀င္လာတယ္...။
" မ ဇင္ဇင္ ဖုန္းက လာလွခ်ည္လားဟ ဟိုတစ္ခါတစ္ေယာက္ပဲလား "
"ဟင့္အင္း.. ဒါေနာက္တစ္ေယာက္ အရင္တစ္ေယာက္က ျပတ္ျပီ "
တိုးတိုးေလးေျပာျပီး ...ဟိုဘက္အာရံု ျပန္ေရာက္သြားတယ္... ေနာက္ေတာ ့..ခစ္..ခစ္...ခစ္္
ခြိ..ဆိုျပီး ဖုန္းတစ္လံုးနဲ ့သာယာေနပါေတာ ့တယ္။
ဒီတစ္ေယာက္လဲ ေက်ာင္းခြင့္ယူျပီး ျပန္လာတည္းက internet ဗိုင္းရပ္စ္ ကပ္လာတာ။
Chatting ထဲက ေကာင္ေလး ေတြ ဖုန္းနံပါတ္ေပးမိလို ့ တစ္လတစ္လ ဖုန္းဖိုးနဲ ့ေခါင္းမေဖာ္ႏိုင္တာ..
ဗိုင္းရပ္စ္ ကူးခံလိုက္ရတည္းက။
" အငယ္ေလး ဘာက်န္ေသးလဲ ဗိုက္ဆာလိုက္တာဟာ " လာျပန္ျပီတစ္ေယာက္...။
ဗိုက္ေလး လက္နဲ ့ႏွိပ္ျပီး ၀င္လာတာ မနန္း...။
"အာ...မနန္းကလည္းnightဆင္းတဲ ့လူက ျပန္လာေမးေနတယ္...ထမင္းစားမလာခဲ ့
ဘူးလား "
" ေအးဟာ...အင္တာနက္ဆိုင္သြားေနတာေလ..ညစာငတ္တာ 4 ရက္ရွိျပီ...ေကာင္ေလးအလုပ္ကဒီခ်ိန္ပဲအားတာေလ။ငါ့ထမင္းစားခ်ိန္နဲ ့တိ္ုက္ေနေပမယ္ ့
ဒီခ်ိန္ေလးပဲေတြ ့ရတာဟ"
" ေကာင္းပါ့..အငတ္ခံျပီး သြား chat ေနတာေပါ့ ၾကာရင္ ထိမယ္သိလား...စားခ်င္ ခံုေပၚမွာက်န္ေသးတယ္ ...စားလိုက္ေတာ ့..."
ေအာ္ ..ကိုယ့္ခန္းထဲမွာ ဗိုင္းရပ္စ္ ကူးစက္ခံရသူေတာေတာ္ မ်ားမ်ားပါပဲ ....။အခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္
က ပိုးရွိေနေတာ ့..ေနာက္တစ္ေယာက္ကူးစက္ခံရဖို ့ဆိုတာ သိပ္ေတာ ့မဆန္းပါဘူး ...။အဲ ့တစ္ေယာက္က ဘယ္လို ကူးတာလဲ ဆိုရင္...ကိုယ့္ဆီကပဲေပါ့...။
ေရခ်ိဳးျပီးလို ့ေနာက္ဆံုးလက္က်န္ ေငြစကၠဴတစ္ခ်ိဳ ့ကို အေႏြးထည္အက်ီထဲ ထိုးထည့္ရင္း အျပင္ထြက္ဖို ့ ျပင္လိုက္တယ္..။
" ရွင္ကေကာ..ဒါဘယ္တုန္း...မေန ့ျဖန္ ေက်ာင္းမွာ assignment သြားတင္မယ္ဆို ေစာေစာ မအိပ္ဘူးလား...."
"ထံုးစံတိုင္းေပါ့ ..မမကလဲ "
" ေအး ..သြား...ေန ့နဲ ့ညနဲ ့ မွားေနတာ ...မႈးျပီးလဲလို ့ကေတာ ့ ငါထိုင္ၾကည့္ေနမွာ..."
ဒီလိုပါပဲ..အပ်ိဳၾကီးတစ္ေယာက္ ျမည္တြန္ေတာက္တီးျပီးက်န္ခဲ ့တယ္....။ကၽြစ္ ေနာက္ေန ့အင္တာနက္ဆိုင္
ေခၚသြားမွ ၾကည့္ေကာင္းဦးမယ္..ဟြန္း။
လက္ကာျပျပီး အခန္းထဲက ထြက္ခဲ ့တယ္..။ထံုးစံတိုင္း အင္တာနက္ဆိုင္ေပါ့...။internet ဗိုင္းရပ္စ္ဆိုတဲ ့ ပို ့စ္ အသစ္ေလး တင္ဖို ့ကို္ယ္လဲ အင္တာနက္ဆိုင္ သြားရျပန္ဦးမယ္..။
ခုဆို...ကုိယ့္ ခႏၶာကိုယ္ထဲက အင္တာနက္ ဗိုင္းရပ္စ္ေတြကို ကိုယ္ ေကာင္းေကာင္းၾကိ ုးကိုင္
တတ္ေနပါျပီ။ နာ၇ီတစ္ခ်က္ၾကည့္မိတယ္...11:45 ..အင္း ဒီခ်ိန္ေလာက္ဆို ဆိုင္မွာ လူရွင္းေကာင္းပါရဲ ့။
အေတြးက တက္တက္စင္ေအာင္လြဲပါတယ္...ဆိုင္ထဲက လူအုပ္ၾကည့္ျပီး သက္ျပင္းေတာင္ေယာင္ျပီး ခ်မိ
တယ္..။
ေစာင့္စမ္းဟဲ ့....အမုန္း ။
ေအာ္..အင္တာနက္ ဗိုင္းရပ္စ္...အင္တာနက္ဗိုင္းရပ္စ္။
ဘယ္ခ်ိန္ထိေတာင္မ်ား လူေပါင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ကူးစက္ဦးမွာလဲေနာ္...။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
